هر انسان در طول زندگی خود چهرۀ انسانهای بیشماری را می‌بیند اما کم پیش می‌آید که با دیدن چهره‌ای قلبت به لرزه درآید و شاید در طول زندگی هرگز اشکهایت با دیدن چهره و نگاهی جاری نشود آنهم چهره و نگاهِ کسی که هرگز ندیده‌ای و نمی‌شناسی
همین که دیدمش خشکم زد نمی‌دانستم چه مرگم شده حال عجیبی داشتم و بی‌اختیار فقط می‌خواستم نگاهش را ثبت کنم ثبت کردم و کمی آرام شدم زمان اندک بود و باید به سرعت می‌رفتم بی هوا زود گذشتم دو ماه بعد پای رایانه نشستم و عکسها را مرور کردم چند ساعت تماشایش کردم، از نگاه معصوم و پاکش اشکهایم بند نمی‌آمد و همواره از خود می‌پرسیدم چرا و چگونه گذشتی، رفتی و غرق در این حجم از معجزه نشد؟ نگاه و صورتِ ماهِ این فرشتۀ حقیقیِ خداوند، آرامش و انرژی عجیبی به من می‌دهد بسیار آرام، معصوم و مهربان بود اما چیز عجیبی در نگاهش حضور دارد که قلبم را می لرزاند گاهی حس می‌کنم زلالی و پاکیِ نگاهش دارد به ریش من می‌خندد به ریش تمام دنیا می‌خندد
سیستان و بلوچستانِ جان بهار ۱۳۹۸
از اینستاگرام جوادقارایی، تهیه‌کننده و کارگردان برنامه ایرانگرد
عکس شعرومتن
دیدگاهتان را بنویسید